Patatdag

In die tijden was het ‘zondag patatdag’. De zaak was een centraal en bij ieder bekend punt in de buurt. “Maar inmiddels komen mensen ook vanuit bijvoorbeeld Amsterdam en Zaandam om bij mij hamburgers te halen of even iets te eten.” Hij vertelt over de buurtgenoot die inmiddels in Israël woont, maar elk bezoek aan Nederland steevast aftrapt met een bezoek aan Oase.

Zijn vader overleed toen hij 64 jaar was aan een hartaanval, Bert nam de zaak over. “Ik rolde er vanzelf in. Al vanaf mijn tiende hielp ik in de zaak.” Zijn twee zussen kozen een andere richting. “Een werkt bij het Nova College en de ander bij een restaurant.” Toen duidelijk werd dat de zaak een andere plek moest vinden omdat het oude pand gesloopt moest worden, kreeg Bert de kans te verhuizen naar de Plantage. “Dit pand is ook in bezit van Pré Wonen, dus zo kwam ik hier uit.”

Parkeren

Hij is zeer tevreden over de nieuwe plek en zijn nieuwe inrichting. “Het is ruim tweemaal groter dan de oude zaak. En de aannemer heeft heel mooi werk geleverd. Ben ik heel blij mee. Bovendien is het makkelijker om even te parkeren hier. Daarnaast heb ik het assortiment ook gelijk uitgebreid met koffie, uitsmijters, appelgebak en een pannenkoek. Vandaag ook dat het nu lunchroom is geworden. Hier kun je terecht voor een snack, maar ook voor een lunch.” Bert deed ooit de koksopleiding in Amsterdam, dus de nieuwe aanwinsten op het menu maakt hij ook zelf.

Er komt een man binnenlopen die vraagt of hij iets kan bestellen. “Jazeker”, antwoord Bert. “Weet je al wat je wilt?” De man lacht: “Twee patatjes pinda, dat wist ik gisteren al.”

Raspatat

Patat is bij Bert enkel raspatat, patat gemaakt van aardappelpoeder. “Daar hebben we ooit voor gekozen. En de patat is glutenvrij. Onze insteek was dat het beter was om één soort patat heel erg goed te maken, dan twee iets minder goed. Nu focussen we alle aandacht op onze raspatat.” Of hij zelf zijn buik vol eet in zijn eigen zaak? “Nou, af en toe een broodje. En ik proef natuurlijk of iets goed van smaak is. Verder valt het mee. Tja, ik sta hier de hele dag, dan krijg je juist eens trek in iets anders, haha.”

Pensioen

Bert Simis is nu 53 jaar, maar wil met lunch- en frituursalon Oase zeker nog door tot zijn pensioen. Of een van zijn zoons daarna overneemt? “Dat is aan hen. Ze zijn vrij om te doen en laten wat ze willen.”